/Els mil i pico
Santa Eugènia · Sant Narcís · Can Gibert del Pla · la Rodona · Güell-Devesa · Mas Masó · Hortes i ribes
dimarts, 16 abril de 2024 | 3a Època | Edició núm. 15.780 | Pla de Ter (Gironès)

Els mil i pico

: : Els mil i pico París rep els alumnes de 2n de Batxillerat de l'INS Santa Eugènia: una experiència única Fa uns dies, els alumnes de 2n de Batxillerat de l'Institut Santa Eugènia, ara ja graduats, vam fer l'esperat viatge de final de curs 2017-2018 i vam visitar París. Des d'un inici vam sortir de Girona amb il·lusió, emoció i nervis. Després d'un llarg viatge en avió i autobús vam arribar a l'hotel, on ens…

ElDimoniFotos

ElDimoniTV

Sies.tv

Dolors Vlamitjana Carandell, professora de l'INS Santa Eugènia FOTO: NURI SERRANO VILAMITJANADolors Vlamitjana Carandell, professora de l'INS Santa Eugènia FOTO: NURI SERRANO VILAMITJANA
: : Els mil i pico > Els mil esports :: entrevistes, notícies, esportistes | 30·06·2016

Dolors Vilamitjana: Nunca terminamos de aprender, ¡la vida es un constante aprender!

Cristina Gutiérrez, Chaymae Koutabli, Freisy Manuela, Antonio Pastor i Ana Zelaya | Institut Santa Eugènia | 3 ESO | treball de castellà, amb la professora Judith Travé

Dolors Vilamitjana i Carandell, nacida en Girona el 5 de junio de 1964, tiene varias carreras y es escritora. Actualmente es cap del Departament de Català en el Instituto. Está casada y tiene una hija. En sus ratos libres le gusta pasear, el fútbol, es culé.

¿Qué carreras tiene usted?

He estudiado distintas profesiones como, por ejemplo, filología española y catalana, medicina, historia, psicología, humanidades, dietética, naturopatía y homeopatía, y actualmente soy profesora de lengua catalana.

¿Qué carrera es la que le gustó más?

Todas las carreras son muy interesantes; sobre todo, lo importante de estudiar es la motivación. Si uno se motiva es capaz de aprender cualquier cosa. Actualmente estoy estudiando un curso de especialización en hipnosis clínica en la Universidad Autónoma de Madrid.

¿Qué le motivó a estudiar todas esas carreras?

Pues las dificultades en casa. Mi madre no quería que estudiara, me decía algo como “ojalá suspendieras”, cada vez que hacía un examen, para que fuera a trabajar. Porque mi madre se quedó viuda a los 39 años, mi padre murió cuando yo tenía 14 años. Las dificultades me empujaron a estudiar más. Lo que hacía para ayudar un poco a mi madre, que tenía un hijo más pequeño, era sacar buenas notas, para que tuviera una beca o matrícula de honor de algunas materias, para reducir gastos, y así estudié. Gracias a estas dificultades sigo estudiando hoy, y pienso que llegaré así al lecho de muerte y seguiré estudiando.”Las dificultades nos ponen en el afán de superación”.

¿Cuántos años lleva escribiendo?

Empecé a los nueve años a escribir.

¿Cuántos premios ha ganado?

El primer premio de redacción lo gané en la escuela donde iba, luego ya cuando empecé a estudiar el bachillerato gané el premio de poesía del Salvador Espriu y he publicado otro libro de poesía llamado Pessigolleig de silenci con prólogo de Jordi Vilamitjana i Pujol.

¿Qué le inspiró a escribir?

Escribir es como la música o el arte, una liberación de tus problemas, de tus sentimientos, escribir es como mezclar tus sentimientos en forma de palabras.

¿Algún consejo que nos pueda dar?

Que persigáis vuestros sueños, todos, aunque sea muy difícil.

¿Le gusta la tecnología de hoy en día?

Sí, mucho; piensa que justamente hice una carrera a distancia por ordenador.

¿Prefiere escribir a mano o con las nuevas tecnologías?

Claramente, con las nuevas tecnologías. Jajaja… [risas] Eso es mucho más fácil, ¿no? Además, si tienes que borrar, lo haces en ese momento, pues de otro modo tendría que repetir la hoja.

¿Ha viajado fuera de Catalunya, ha publicado su primer libro en otros idiomas?

Sí, he publicado algún poema en castellano: Reflejos, si queréis os puedo enseñar el libro.

¿Tiene algún otro hobby aparte de escribir?

Sí. Leer, pasear, el deporte, me gusta mucho el fútbol, soy culé. Miro todos los partidos que puedo.

¿Qué frase le dedicaría al mundo?

Mmm… No hagas reproches a los demás, pon tu grano de arena.

¿Escribe a solas o en compañía?

Escribo algunas poesías esperando el autobús o cuando estoy mirando la televisión.

¿En su tiempo libre le gusta leer lo que ha escrito?

No, no me gusta leer lo que escribo. Hoy he hecho una excepción; una vez está escrito, está escrito. Me gusta leer las poesías de los demás, las mías no.

¿Cómo se siente al escribir una poesía?

Me siento como si esta poesía formara parte de un momento determinado.

Usted es como la reencarnación del sí puedo

Es porque nunca se puede decir no puedo. Si dices no puedo, te estás bloqueando. Nos empeñamos siempre en ver la parte negativa.

¿Por qué eligió ser profesora?

Porque al terminar la primera carrera, quería un trabajo fijo, para poder seguir estudiando. Así seguí estudiando, creciendo como persona y formándome.

¿Tiene hijos?

Tengo una hija adoptada, la fuimos a buscar mi marido y yo a China, es una chica que está terminando 4t ESO y ahora mismo está siguiendo nuestros pasos. Está haciendo segundo curso de grado medio de música de piano y va a hacer el bachillerato internacional biosanitario para estudiar medicina.

¿Siempre hay que seguir adelante?

Claro, en mi caso mi padre murió cuando yo tenía 14 años. Se fue un viernes y el martes lo enterrábamos. Por lo tanto, o seguíamos adelante, o te desesperabas y ponías punto y final a tu vida. Mi madre lo que quería es que fuese a trabajar porque a partir de esa edad ya se podía. Yo tuve que demostrarle que podía ayudarla estudiando. Lo que hice fue intentar sacar buenas notas, sacar becas, tirar hacia delante. Cuando fui a la universidad logré sacar alguna matrícula de honor para que mi madre no tuviera que pagar la matrícula de esa asignatura.

¿Su madre está orgullosa de que estudiase y que siga estudiando?

El año pasado mi madre vino a la presentación de mi doctorado. Soy doctora en filología catalana y doctora en medicina. Cuando tuve que defender mi trabajo de investigación, me dijo: “quiero venir”. Yo le respondí: “perfecto; ya es hora, después de tanto tiempo estudiando y de haber ganado medallas y que nunca hayas venido”. Dediqué aquel honor de ser doctora a mi madre y dije claramente: “porque me lo pusiste muy difícil, y a la vez aprendí a luchar por mí misma”. Al terminar, mi madre me preguntó que por qué había hecho ese comentario.

Hoy en día los padres les ponen las cosas muy fáciles a los adolescentes y ¡no estudian, no siguen adelante! ¿Por qué cree que pasa eso?

Pues como he dicho antes, cuando las cosas son fáciles no se les da valor.

Ese es un gran error que cometemos las personas, ¿no?

La verdad es que sí. Si ahora aquí nos prohibieran asistir a clases, seguro que dentro de nada haríamos reivindicaciones para valorar lo que significa poder asistir. Tenemos que pasar por aquí para entenderlo. Cuando en casa tenemos problemas familiares, debes hacer mucho más esfuerzo para salir adelante. ¡Si no queremos arrepentirnos, tenemos que perseguir un sueño! En el año 2000 me dieron mi primera medalla en la provincia de València por mis méritos académicos. Se lo dediqué a mi padre porque justo aquel día él se fue. A veces las coincidencias no son coincidencias. Es bonito recordar. Yo estaba allí pensando en él, justo cuando lo necesitaba. La vida es así, no puedes escoger cuando la gente se va ni detener a los familiares, aunque quieras. Tenemos que seguir.

¿Piensa seguir escribiendo?

Sí, tengo escrito en prensa un libro de poesía en catalán que se llama Esquitxos de l’Onyar, basado en Girona.

¿Cuántos libros de poesía ha escrito?

Tres.

¿Tres en catalán y castellano?

No, es que tuve la mala suerte de que me presenté a un concurso online de poesía en castellano y me premiaron. Dijeron: “Es que no la puedo publicar en catalán, me las tienes que mandar en castellano”. Me pidieron que les enviara más poemas en castellano; e hice una traducción de algunos de los que tenía escritos en catalán.

Sed conscientes de que hay que luchar. Aprovechad todas las oportunidades que la vida os dé. Disfrutad de lo que se aprende. Creo que nunca se acaba de aprender, yo siempre aprendo de mis alumnos y el día que no aprenda de ellos, dejaré la enseñanza. Porque cada día aprendo de vosotros, como profesora.

4
Tinc més informació
Comentaris

4 respostes a “Dolors Vilamitjana: Nunca terminamos de aprender, ¡la vida es un constante aprender!”

  1. Maria Teresa Jubert i Gruart ha dit:

    Nena, quina entrevista més bonica i més complerta. M’ha agradat molt… ets una crak,
    una abraçada de Maria Teresa Jubert

  2. Pepita Pujol Castelló ha dit:

    Dolors, quina passada!! La comparteixo per guardar-la al meu mur.

Respon a Maria Teresa Jubert i Gruart Cancel·la les respostes

L'adreça electrònica no es publicarà.

El Dimoni de Santa Eugènia de Ter (Gironès)
Carrer de l'inventor i polític Narcís Monturiol i Estarriol, 2
La Rodona de Santa Eugènia de Ter · CP 17005 Gi
Disseny i programació web 2.0: iglésiesassociats
Col·laboració programació web 1.0: botigues.cat
Disseny i programació web 1.0: jllorens.net
eldimonidesantaeugeniadeter@eldimoni.com

Consulta

les primeres edicions impreses i digitals

Coneix la història
d'El Dimoni des de 1981

Publicitat recomanada

Membre núm. 66 (2003)

Membre adherit (2003)

Premi Fòrum e-Tech al millor web corporatiu
de les comarques gironines atorgat per l'AENTEG (2005)

Finalista Premis Carles Rahola
de comunicació local digital (2011)


Nominació al Premi
a la Normalització
Lingüística i Cultural de l'ADAC (2014)